Veranderingen in temperatuur, hoogte en hydratatiestatus kunnen de prestaties van CGM beïnvloeden.
Factoren die van invloed kunnen zijn op de nauwkeurigheid van het CGM-systeem tijdens lichamelijke activiteit: wat u moet weten en hoe u moet reageren
Lichamelijke activiteit is een belangrijk onderdeel van diabetesbeheer en CGM's kunnen nuttige hulpmiddelen zijn om glucosepatronen en -trends te begrijpen. Lichamelijke activiteit kan echter soms de betrouwbaarheid van uw CGM-metingen verminderen. Zaken als lichaamsbeweging, de plaats waar uw sensor is aangebracht, huidirritatie, zweet of zelfs het losraken van uw apparaat kunnen uw CGM-metingen beïnvloeden. Veranderingen in temperatuur, hoogte, hydratatie en de natuurlijke vertraging tussen CGM-metingen en bloedglucosemetingen tijdens activiteit kunnen ook een rol spelen. Als u zich bewust bent van deze mogelijke uitdagingen, kunt u uw CGM-gegevens beter begrijpen, waardoor u zich zelfverzekerder voelt en actief kunt blijven.
Beweging, water en drukke omgevingen kunnen de communicatie tussen uw CGM en pomp of ontvanger verstoren.
Ontdek meer hulpmiddelen en tips om u te ondersteunen.
Referenties:
1. Guillot FH, Jacobs PG, Wilson LM, et al. Nauwkeurigheid van de Dexcom G6-glucosesensor tijdens aerobe, weerstands- en intervaltraining bij volwassenen met diabetes type 1. Biosensors (Basel). 2020;10(10):138. doi:10.3390/bios10100138
2. Haller MJ, Shuster JJ, Schatz D, Melker RJ. Negatieve invloed van temperatuur en vochtigheid op de betrouwbaarheid van bloedglucosemonitoring: een pilotstudie. Diabetes Technol Ther. 2007;9(1):1-9. doi:10.1089/dia.2006.0051
3. Moser O, Mader JK, Tschakert G, et al. Nauwkeurigheid van continue glucosemonitoring (CGM) tijdens continue en intensieve intervaltraining bij patiënten met diabetes mellitus type 1. Nutrients. 2016;8(8):489. doi:10.3390/nu8080489
4. Fink KS, Christensen DB, Ellsworth A. Effect van grote hoogte op de prestaties van bloedglucosemeters. Diabetes Technol Ther. 2002;4(5):627-635. doi:10.1089/152091502320798259
5. El-Rifai M, Hadidi MA, Joseph H. De nauwkeurigheid van continue glucosemonitors op grote hoogte. Clinical Diabetology. 2023;12(1):69-70. doi:10.5603/DK.a2022.0050
6. Moser O, Zaharieva DP, Adolfsson P, et al. Het gebruik van geautomatiseerde insulineafgifte rond fysieke activiteit en lichaamsbeweging bij diabetes type 1: een standpuntverklaring van de European Association for the Study of Diabetes (EASD) en de International Society for Pediatric and Adolescent Diabetes (ISPAD). Diabetologia. 2025;68(2):255-280. doi:10.1007/s00125-024-06308-z
7. Genua I, Sánchez-Hernandez J, Martínez MJ, et al. Nauwkeurigheid van flashglucosemonitoring bij patiënten met diabetes mellitus die hemodialyse ondergaan en de relatie met de hydratatiestatus. J Diabetes Sci Technol. 2020;15(6):1308-1312. doi:10.1177/1932296820975057
8. Bauhaus H, Erdogan P, Braun H, Thevis M. Continue glucosemonitoring (CGM) bij sporters – Een vergelijking tussen een CGM-apparaat en een laboratoriumglucoseanalysator in rust- en trainingsomstandigheden bij atleten. Int J Environ Res Public Health. 2023;20(15):6440. doi:10.3390/ijerph20156440
9. Hughes MS, Kingman RS, Hsu L, Lal RA, Buckingham BA, Zaharieva DP. Zwemmen met het Omnipod 5 geautomatiseerde insulineafgiftesysteem: connectiviteit in het water. Diabetes Care. 2023;46(8):e148-e150. doi:10.2337/dc23-0470
10. Yardley JE, Sigal RJ, Kenny GP, Riddell MC, Lovblom LE, Perkins BA. Nauwkeurigheid van interstitiële continue glucosemonitoring tijdens inspanning bij type 1 diabetes. Diabetes Technol Ther. 2013;15(1):46-49. doi:10.1089/dia.2012.0182
11. Zaharieva DP, Turksoy K, McGaugh SM, et al. Er blijft een vertraging bestaan bij nieuwere realtime continue glucosemonitoringstechnologie tijdens aërobe training bij volwassenen met diabetes type 1. Diabetes Technol Ther. 2019;21(6):313-321. doi:10.1089/dia.2018.0364
12. Li A, Riddell MC, Potashner D, Brown RE, Aronson R. Tijdsvertraging en nauwkeurigheid van continue glucosemonitoring tijdens intensieve intervaltraining bij volwassenen met diabetes type 1. Diabetes Technol Ther. 2019;21(5):286-294. doi:10.1089/dia.2018.0387